Met zijn mix van Oostenrijks en Venetiaans bloed, liet hij zich inspireren door de fascinerende wereld van Muranoglas.
Hij raakte ervan doordrongen zonder er zich bewust van te zijn.Net zoals hij zich herinnert als kind mateloos gefascineerd te zijn door eenvoudige processen zoals stollen en smelten.
Adalbert waadt door het leven als een emotionele geest.
Wat hij probeert te doen, is verwondering tastbaar maken in universums van licht en kleur, om het dan weer los te laten.
Zijn lichtobjecten trekken mensen naar zich toe, ze kijken, tasten en staan stil.
Juist dat zien gebeuren, is de mooiste erkenning.